پیش زمینه و هدف: خطر مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهایی (ESRD) نسبت به جمعیت عمومی بیشتر است و چنانچه به این موضوع توجهی صورت نگیرد می تواند باعث مرگ بیماران کاندید دریافت کننده پیوند کلیه گردد. در این مطالعه میزان و نحوه درگیری عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش کار: در این مطالعه 56 بیمار (24 زن و 32 مرد) کاندید پیوند کلیه قبل از دریافت پیوند تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند تا شیوع بیماری عروق کرونر و الگوی درگیری عروق، نیاز به ریواسکولاریزاسیون و ارتباط آن ها با بیماری زمینه ای ایجاد کننده ESRD و طول مدت دیالیز مورد بررسی قرار گیرد.یافته ها: 60.7 درصد (34نفر) مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) بودند که از این بین 82.3 درصد (28 نفر) کاندید ریواسکولاریزاسیون بودند. در این مطالعه رابطه معنی داری بین تعداد رگ های درگیر با بیماری زمینه ای و طول مدت دیالیز بدست نیامد. همچنین نسبت درگیری شریان کرونر اصلی چپ تفاوت معنی داری بر حسب بیماری زمینه ای نداشت (p>0.05). نیاز به ریواسکولاریزاسیون نیز با سن بیماران، نوع بیماری زمینه ای و طول مدت دیالیز ارتباط معنی داری را نشان نداده است (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای بیماری عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه، خصوصا در بیماران دارای فاکتورهای خطر قلبی به نظر می رسد انجام آنژیوگرافی شریان های کوروناری قبل از اقدام به پیوند کلیه و همچنین درمان موثر CAD ضروری باشد (بدون انجام تست های غیر تهاجمی).

زمینه و هدف: علی رغم بهبود پیامدهای کوتاه مدت پیوند در دو دهه اخیر، پیامدهای طولانی مدت، بهبود چندانی نداشته است. اختلال عملکرد مزمن کلیه پیوندی، از شایع ترین علل از دست رفتن کلیه است. در این مقاله، الگو، زمان انتظار و نرخ گذر از مراحل میانی، در بیماران اختلال عملکرد مزمن کلیه پیوندی بررسی می شود که در پیش بینی نتیجه پیوند نقش مهمی دارد.روش بررسی: در یک مطالعه تک مرکزی گذشته نگر، 214 بیمار با اختلال عملکرد مزمن کلیه پیوندی، مراجعه کننده طی سال های 1376 تا 1384 به درمانگاه فوق تخصصی نفرولوژی بیمارستان امام دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بررسی گردید. عملکرد کلیه با شاخص GFR ارزیابی و برمبنای راهنمای بالینی NKF و KCOQI در هر ویزیت طبقه بندی گردید. داده ها با روش کاپلان مایر تحلیل بقا آنالیز شد.یافته ها: میزان خام رد کلیه پیوندی با حذف موارد فوت، %26.6 طی متوسط زمانی انتظار 81.7 ماه است. 100 درصد افراد با میانگین زمانی انتظار 26.3 ماه از مرحله یک به دو رفته اند احتمال گذر از دوم به سوم برابر %88.9 با میانگین زمان انتظار 25.5 ماه، گذر از سوم به چهارم برابر %55.7 با میانگین زمان 24.9 ماه و گذر از چهارم به پنجم برابر 53.5 با متوسط زمان 18.2 ماه است. به طور کلی شتاب گذر از رتبه i به j بیمارانی که در زمان شروع فرآیند کاهشی در مرحله سه از GFR قرار دارند، سریع تر از رتبه های دو و یک است.نتیجه گیری: وضعیت بیمار طی سال اول بعد از پیوند از عوامل مهم و تعیین کننده در نرخ گذر از مراحل میانی و رد کلیه پیوندی می باشد. اقدامات درمانی در جهت جلوگیری از تخریب عملکرد در یک سال اول باعث بقا طولانی مدت پیوند می گردد.

آدیپونکتین یک سایتوکین مترشحه از بافت چربی بدن و از جنس پروتئین شبه کلاژنی با 244 اسید آمینه است. غلظت آن در پلاسمای افراد سالم 40-5 mg/mL بوده و در حقیقت 1% از کل پروتئین های سرم را تشکیل می دهد. اگرچه آدیپونکتین در شرایط فیزیولوژیک نقش ضد التهابی و ضد آتروژنیک دارد و در متابولیسم چربی و قند و در تعادل انرژی نیز نقش ایفا می کند. اما در بیماران مرحله پایانی کار کلیه به دلیل تغییر در ساختار، نسبت و عمل کرد نه تنها محافظت کننده نیست بلکه یک عامل خطر به شمار می رود. بنابراین با عنایت به شیوع آترواسکلروز عروق در بیماران مرحله پایانی کار کلیه شاید بتوان از این سایتوکین به عنوان یک مارکر شناسایی میزان درگیری قلبی - عروقی این گروه بیماران استفاده کرد.

دادند افرادی که این کاهش فشارخون را ندارند در معرض بیشتر ابتلا به عوارض قلبی-عروقی می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ریتم شبانه روزی فشارخون با شدت نارسایی کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی، انجام شد. روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در اردیبهشت ماه سال 1395 انجام شد. جامعه آماری، بیماران بالای 30 سال مبتلا به پرفشاری خون و نارسایی مزمن کلیه به طور همزمان بودند، که 95 بیمار وارد مطالعه شدند. بیماران از درمانگاه دو بیمارستان خصوصی و دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم (بیمارستان شهید بهشتی و بیمارستان ولیعصر (عج)) انتخاب شدند. چک لیست داده های مورد نیاز شامل سن، جنس، مدت زمان ابتلا و علت نارسایی کلیه از بیماران پر شد. سطح کراتینین و اوره سرم اندازه گیری و وارد چک لیست شد. وضعیت ریتم شبانه روزی فشارخون در همه بیماران توسط هولتر مانیتورینگ بررسی شد. افرادی که کمتر از 10% افت فشارخون شبانه را داشتند غیردیپر و افرادی که 10% یا بیشتر افت فشارخون شبانه داشتند دیپر در نظر گرفته شدند. یافته ها: توزیع بیماران از نظر جنس (0/744=P)، سن (0/407=P)، میزان فیلتراسیون گلومرولی (0/337P=)، سطح سرمی کراتینین (0/569=P)، سطح اوره خون (0/689=P) و طول مدت نارسایی کلیه (0/812=P) بین دو گروه دیپر و غیردیپر تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نتوانست ارتباط معناداری بین ریتم شبانه روزی فشارخون با شدت نارسایی کلیه را نشان دهد. در این مطالعه بیشتر بیماران مبتلا به پرفشاری خون و نارسایی کلیه در وضعیت غیردیپر قرار داشتند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: بروز نارسایی مزمن مرحله آخر کلیه در جوامع مختلف تحت تاثیر عوامل متعدد سن، جنس، نژاد و اختصاصات جغرافیایی تغییرات واضح می یابد، وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایین همراه با بروز بیماری های مزمن متعدد و فراوان است، اما شواهد دقیقی برای بیماری های کلیوی در دست نیست.هدف: این مطالعه جهت تعیین ارتباط بین سطح درآمد و تحصیلات خانوادگی کودکان مبتلا به نارسایی مزمن کلیه با علل بروز آن انجام شد.مواد و روش ها: اطلاعات کلیه کودکان تحت دیالیز مزمن مشهد (62 نفر) توسط پرسش نامه کسب شد. گروه شاهد از دانش آموزان مناطق مختلف سطح شهر (400 نفر) انتخاب و پرسش نامه توسط آن ها تکمیل گردید. سطح درآمد، وضعیت سواد والدین، مسکن خانواده در بین 2 گروه با استفاده از روش آماری رگرسیون لجستیک بررسی شد.نتایج: در گروه بیماران دیالیزی، خانواده های تک والدی یا بدون سرپرست به طور واضحی بیش از گروه شاهد بود (P<0.001). سطح تحصیلات خانواده ها نیز در گروه بیماران دیالیزی به طور متوسط 10 در مقابل 13 کلاس تحصیلی بود .(P<0.001) افراد دیالیزی مسکن اجاره ای یا مساحت مسکن کمتر نسبت به گروه شاهد داشته اند (P<0.001). درآمد ماهیانه بیماران دیالیزی نسبت به گروه شاهد پایین تر و تنها 3 درصد بیماران دیالیزی در نقاط مرفه شهری زندگی می کردند .(P<0.001)نتیجه گیری: سطح اجتماعی- اقتصادی خانواده های کودکان دیالیزی پایین تر از کودکان سالم است و شاید علت شیوع بالای بیماری مزمن کلیه در آن ها، عدم دسترسی آسان به امکانات بهداشتی، فقر فرهنگی والدین و در نتیجه مراجعه و تشخیص و ارجاع دیرهنگام و درمان ناقص بیماری اولیه و پیشرفت به سمت نارسایی کلیه باشد.

زمینه و هدف: خارش یکی از ناتوان کننده ترین عوارض در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه می باشد که بر کیفیت زندگی این بیماران اثر منفی دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مراکز دیالیز استان گلستان بود.روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، تمامی 375 نفر بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به هشت مرکز همودیالیز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و خارش یوسیپویچ جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و مربع کای انجام شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 13.27±48.36 سال بود و 51.2% از بیماران مرد بودند. شیوع کلی خارش اورمیک 48.3% (181 نفر) بود. کمترین و بیشترین میزان شیوع خارش در بین مراکز بررسی شده به ترتیب 37.9% و 57.1% بود. 60.2% از بیماران خارش محدود داشتند و شایع ترین محل خارش، ناحیه پشت بدن (68.8%) بود. میزان شیوع خارش اورمیک با تعداد جلسات دیالیز بیماران در هفته (P=0.003) و سطح سرمی فسفر (P<0.001) ارتباط معنادار داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که خارش اورمیک هنوز یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی می باشد. اتخاذ راه کارهایی برای رفع یا کاهش این مشکل، ضروری به نظر می رسد.

نارسایی حاد کلیه عبارت است از کاهش شدید و ناگهانی در فیلتراسیون گلومرول. در یک دوره 6 ماهه از تاریخ 1/6/75 تعداد 412 نوزاد در بخش NICU بستری شدند. 67 نفر از کل پذیرش های بخش مراقبت ویژه (%16.3) دچار ازتمی یعنی اوره بیش از 40 میلی گرم در دسی لیتر و دفع ادرار کمتر از یک سی سی به ازای هر کیلو در ساعت بودند. در 59 نفر از آنها (%88) نوع پره رنال بود که به باز کننده عروقی و فورزوماید پاسخ کلینیکی بصورت بهبود ازتمی و دفع ادرار دادند. بنابراین %16.4 کل پذیرش های NICU دچار نارسایی حاد کلیه بودند و نوع پره نال شایع ترین نوع آن می باشد. سپتی سمی و آسفکسی شایع ترین علت نارسایی کلیه بودند.  22 نفر از 67 بیمار به نارسایی حاد کلیه (%33) فوت نمودند. سپتی سمی، خونریزی و آسفکسی شایع ترین علل مرگ در این نوزادان بود.

زمینه و هدف: همودیالیز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه می تواند با چالش هایی همچون کاهش کفایت درمان همراه باشد که این امر باعث بروز عوارض گوناگون در بیماران تحت درمان می گردد. ازاین رو، اجرای مداخلاتی برای بهبود کفایت همودیالیز امری ضروری به نظر می رسد. این مطالعه باهدف بررسی تأثیر استفاده از محلول دیالیز سرد بر وضعیت ذهنی و عینی کفایت همودیالیز در بیماران مرحله آخر نارسایی کلیه طراحی و اجرا شد.روش ها: این پژوهش به صورت یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی انجام گرفت که طی آن 82 بیمار مبتلا به نارسایی کلیه مرحله آخر که تحت همودیالیز بودند، در بیمارستان های بقیه الله الاعظم و میلاد تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه مداخله (41 نفر) و کنترل (41 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله با محلول دیالیز سرد (دمای 35 درجه سانتی گراد) و گروه کنترل با محلول دیالیز معمولی (دمای 37 درجه سانتی گراد) به مدت چهار هفته تحت درمان قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، شاخص های کفایت عینی همودیالیز و پرسشنامه سنجش کفایت ذهنی همودیالیز Biniaz و همکاران (2019) بود که پیش وپس از مداخله تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار IBM SPSS (نسخه 26) و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری 0/05>P تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که پیش از مداخله میزان شاخص های کفایت عینی و ذهنی همودیالیز در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری نداشت (0/05P).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استفاده از محلول دیالیز سرد طی همودیالیز می تواند منجر به بهبود قابل توجه در کفایت ذهنی و عینی همودیالیز شود؛ بنابراین، توصیه می شود مراکز درمانی از این روش برای بیماران تحت همودیالیز بهره گیرند.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین مشکلات بیماران در مرحله پایانی نارسایی کلیه (End-Stage Renal Disease: ESRD) تامین دسترسی مناسب برای همودیالیز است که بتواند امکان دیالیز با کیفیت برای مدت طولانی را برای بیمار فراهم نماید. هر اقدامی برای حفظ عملکرد کاتترهای همودیالیز اهمیت دارد. این مطالعه به منظور تعیین عملکرد یک ساله کاتترهای طولانی مدت در بیماران همودیالیزی مزمن در استان گلستان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 99 بیمار (34 مرد و 65 زن) دچار ESRD کاندیدای شروع یا ادامه دیالیز با کاتتر در مراکز آموزشی درمانی استان گلستان به صورت سرشماری طی سال های 1400 لغایت 1401 انجام شد. برای بیماران کاتتر ترانس-ژوگولار تعبیه شد و پس از گذشت یک سال متغیرهای سن، جنس، سابقه ابتلا به بیماری دیابت، سابقه ابتلا به بیماری پرفشاری خون، محل کاتتر (ژوگولار راست یا چپ) و مصرف داروی ضدپلاکت در عملکرد کاتترهای طولانی مدت برای تامین فلوی مناسب همودیالیز ارزیابی شدند. یافته ها: در 91 نفر (91. 9%) عملکرد یک ساله کاتتر مناسب ارزیابی شد. سن 61. 6% بیماران بیش از 60 سال بود. 69 نفر (69. 7%) سابقه ابتلا به فشارخون بالا و 58 نفر (58. 6%) سابقه ابتلا به دیابت داشتند. 57 نفر (57. 6%) داروی ضد پلاکت دریافت کردند. کاتتر 82 نفر (82. 8%) در سمت راست بود. عملکرد کاتتر در افراد با داروی ضدپلاکت به طور غیرمعنی داری بیشتر از افرادی بود که داروی ضدپلاکت مصرف نکردند. نتیجه گیری: عملکرد کاتترهای طولانی مدت در بیماران همودیالیزی مزمن مرحله پایانی نارسایی کلیه با سن، جنس، دیابت، پرفشاری خون، مصرف داروی ضدپلاکت و سمت ورید ژوگولار کاتتر تعبیه شده، ارتباطی نشان نداد.